και της ανεύθυνης ραστώνης
Το αλάτι των διακοπών είναι -πέρα από την απλά-ξάπλα- και η επίσκεψη και περιήγηση σε αρχαιολογικούς χώρους, τοπικά αξιοθέατα και λοιπά χρειώδη.
Χτες, μια γειτόνισσα -με περηφάνια και συστολή- μου ανακοίνωσε ότι συμμετέχει σε μια ομάδα κατασκευής ψηφιδωτού στο Δίον και εκθέτει και κάποια έργα της εκεί. Επειδή το Δίον είναι αγαπημένο μέρος και -κατά έτος- το επισκεπτόμαστε, αποφασίσαμε να συνδυάσουμε το αρχαίο κλέος και την σύγχρονη αισθητική. Φτάσαμε στον εκθεσιακό χώρο, όπου ωραιότατη αφίσα μας επιβεβαίωσε το γεγονός της έκθεσης. Ήμασταν στο σωστό μέρος και ώρα.
Μια μικρά στρογγυλή τράπεζα, με κενές θέσεις συνέδρων, αλλά με ένα ελληνικό σταχτοδοχείο στο κέντρο μου έβαλε κάποιες υποψίες θερινής ραστώνης, αλλά επειδή κατηγορήθηκα ως ανθέλλην και μεμψίμοιρος, αναζήτησα στο άδειο κτίριο την αίθουσα που υπεδείκνυε η αφίσα.
Άπαντα κλειστά.
Απουσία ανθρώπινης ζωής.
“Kαθημερινά ανοιχτά”, γράφει η υπόδειξη και η ανάρτηση στο Διαδίκτυο.
Μετά από διάφορα τηλεφωνήματα, απολογητική κυρία ζήτησε συγνώμη για το συμβάν, αλλά σήμερα εκτάκτως δεν θα άνοιγε η έκθεση.
Είπαμε, αλάτι ο πολιτισμός, αλλά καμιά φορά είναι και πιπέρι, καυτερό.
Βέβαια, το ίδιο έζησα και στον αρχαιολογικό χώρο του νεκροταφείου της αρχαίας Ακάνθου, όπου ωραία επιδοτούμενη πινακίδα ενημέρωνε ότι Σαββάτο είναι ανοιχτά, πλην όμως τα πάντα ήταν σιδερόφρακτα και σιωπηλά.
Ευτυχώς η Ίσιδα μας περίμενε υπομονετικά ατενίζοντας τον νεφοσκεπή Όλυμπο.
Ησυχία, ο πολιτισμός κοιμάται.
