ο Μιχάλης “έφυγε” τόσο νωρίς κι ενώ νικούσε κι είν’ άδικο
Άντε, παλικάρι μου… ησύχασε.
Κλείσε το ημερολόγιο, σημειώνοντας “’έπιασα’ στο πιο απάνεμο λιμάνι…”
κι άσε την φουρτούνα της γέφυρας να κοιμηθείς,
όπως παλιά,
στους κάβους και στα “μπαλόνια”.
Με την αρμύρα και την σκόνη που γυαλίζει τα μπρούτζινα κουμπιά.
Κι αύριο, ξεκούραστος, ευθυτενής, να πατήσεις στεριά, να μη ζαλίζεσαι.
Άντε, καπετάνιο μου… Δέσε.
