(το φως)
Ομολογώ, κε υπουργέ μου, ότι χθες ήμανε απέναντί σας… πλήρως.
Καρσί, που λένε.
Πιο απέναντι δεν γίνεται.
Διότι εμείς έχουμε μια ντουζίνα χρόνια το χάλι μας το ανείπωτο, στην ανεργία, την αφραγκία, το χρέος και το σκάσιμο και σεις θέλετε -λέει– να μας αυξήσετε τα τέλη τα δημοτικά για να πληρώσουν οι δημάρχοι μας το ενεργειακό το κόστος το αυξημένο κτλ κτλ κτλ. Είδα και τ’ άλλα τα καθέκαστα περί αντισυνταγματικός ο νόμος που έκαμε η σωτήρια κυβέρνηση ανάμεσα Μάη και Σεπτέμβρη, μεταξύ σφύρας και άκμονος, περί της αυτοδιοίκησης, τρία χρόνια μετά που τον έκαμε και φούντωσα άσχημα. Και ξημέρωσε πάλι η μέρα και ήρθε το Σάββατο και είπα …μπάλα έχει, κάνα Βέγγο, κάνα ντοκυμαντέρ να ξανασάνω λίγο. Αμ δε… δε κε υπουργέ μου. Δε εντελώς.
Βγάνω μούρη εκτός οικίας, με κρυφή προσδοκία να δω τα φώτα τα δημοτικά να έχουν σβήσει μετά παρέλευση εβδομάδος πλήρης και έξι ημερών που πως κρατήθηκα τόσες μέρες και δεν πήρα πέτρα να κάνω οικονομία μόνος μου, παρά να περιμένω τους δημοσιουπαλλήλους που μας κυβερνάνε με αέρα σωτήρα και βεβαιότητα Νώε… και τι να δω υπουργέ μου;;;;; Κάργα τα φώτα εις σειράν μίαν ευθείαν σα να αναμένουσι παρέλασιν επισήμων τε και βάλε!!!!! Οι μέρες δε, ουκ έστιν αριθμός και δεν ήθελα να το κάνω και θέμα ήτοι στη γειτονιά ό,τι και να ρωτήσω μόνο “δεν ξέρω” με λένε και πράγματι τίποτα δεν θέλουν να ξέρουν και έχω πληροφορίες ότι και κάτι βασταζούμενοι κι αυτοί εσχάτως τον φάκελο όπως τον λαμβάνουν έτσι και τον καταχωνιάζουν στο συρτάρι το κάτω, ανεξόφλητο και δίπλα στη διαθήκη.
Είναι πολλές οι μέρες που λέτε υπουργέ μου και να πω δεν πέρασαν σκουπιδιάραι, δεν πέρασαν νυν και μέλλοντες εις θήραν υπόπτων και ανυπόπτων υποψηφίων, δεν πέρασε παπάς κι αστυνόμος, κάτι μυστήριοι από Ασφάλεια προαστίων ως και γω δεν ξέρω τι, όλοι πέρασαν και μαθητές και δασκάλοι, ζωόφιλοι και φιλόζωοι, ψηλοί-κοντοί, όλων των φύλων και των φυλών κι ένας χριστιανός δεν βρέθηκε -ούτε και περίοικος αλλόθρησκος, έστω-να κάνει ένα τηλέφωνο να κλείσουν τα φώτα να μην σπαταλάμε τα λεφτά μας γιατί κε υπουργέ μου εσείς τα διαχειρίζεστε ένεκα που σας διέταξε ο πρωθυπουργός, αλλά δικά μας είναι τα λεφτά που σπαταλάτε κι έφτασε το μέτρο η ασφαλτόστρωση ως στρέμμα παραλιακό στο Ντουμπάϊ και ορεινό στο Γκντανσκ…
Κι εκεί που έβγαλα την εβδομάς φουρκισμένος με την υπουργότητά σας υπουργέ μου, “πήρα ανάποδες” και είδα το φως όχι αυτό στην κολόνα, αλλά το άλλο, το γενικότερο: σας εχθρεύονται σήμερις οι δημάρχοι κι οι προέδροι που δεν τους δίνετε αβάντσο να πληρώσει το κράτος στο κράτος των ιδιωτών παρόχων τα ηλεκτροκερατιάτικά μας και είναι άδικο μέγα αυτό, αφού μαζί τα φάγατε. Μαζί τα τρώτε. Μαζί αναδειχτήκατε και κυβερνάτε, κολλητοί όσο πάει ως προχθές που ο Πούτιν έκανε μόνο μπότοξ κι ο δικός μας εδώ μας έσωζε μόνο απ’ την πανδημία. Και τώρα… οι συνεργάτες σας, οι του κόμματος πιο πολύ κι από σας, αυτοί που πήραν χρήμα -δικό μας- και έθρεψαν κάθε μουστερή -σας- ανά την επικράτειαν, όλοι αυτοί οι περήφανα νεοφιλελοκαπιτάλες οι αμετανόητες με τα δικά μας τα λεφτά… τώρα που ήρθαν τα ζόρια…. θέλουν ενίσχυση και επιχορήγηση και αντί να τα πληρώσουμε εμείς ευθέως -με τέλη- να τα πληρώσουμε πλαγίως και λίγο αργότερα -με την φορολογία την άγρια που γεμίζει τα ταμεία σας κτλ-, λες και το ένα είναι διαφορετικό απ’ το άλλο και άλλη δουλειά δεν κάνουμε επί δεκαετία παρά να στοκάρουμε απλήρωτοι λογαριασμοί και καημοί τοκισμένοι, υπουργέ μου… Αλλού βάλανε LED, βάλανε LED με φωτοβολταικά ή χωρίς, βάλανε κάτι τέλος πάντων, εδώ σε μας το μόνο που βάλανε είναι τον κάθε “μαυρισμένο” υποψηφιο σε δουλειά και κωλοβάρεμα για να μάθει να σφυρίζει …και ξέρεις πως σφυρίζουν αυτοί μετά τα συγκεκριμένα μαθήματα, υπουργέ μου: κλέφτικα σφυράνε, κλέφτικα. Με “πιάνεις”;;; Με “πιάνεις”.
Εν τω μεταξύ… τα φώτα εκεί… ολόλαμπρα. Είδομεν το φως…
Για την αδικία και μόνο, είμαι μαζί σας υπουργέ μου.
Όπως είμαι μαζί με κάθε πικραμένο, προδομένο, αδικημένο, αδίκως κατηγορημένο και προστύχως διαβαλλέντα δημοσίως, εξ απ’ ανέκαθε και το ξέρουν αυτό εδώ στα μέρη μας.
Με σας είμαι υπουργέ μου.
Σκίστε μας.
Αυξήστε και τα τέλη, αυξήστε και τα ρεύματα, αυξήστε και την φορολογία, αυξήστε όλα και τα πάντα, να ‘ναι το βάσανο τόσο που να φτάσει η αύξηση μισθού κατά 15 ευρώ να είναι μάννα εξ ουρανού. Αυξήστε και σκίστε, υπουργέ μου μπας και τώρα με τα φώτα που ακόμα καίνε επί ματαίω, φάει κάνα φάσκελο κάνας άρχοντας που άλλη δουλειά δεν έχει παρά να κάνει και τα παιδιά του υποψήφιους, μέρα-μεσημέρι και με τα φώτα αναμμένα γιατί …. δεν έχομε να κρύψομε και τίποτις.
Αυτά, κε υπουργέ μου.
Άμανε και τα σβήσουν, θα σας ενημερώσω.
Από Δευτέρα δηλαδή… γιατί είναι και Σαββάτο ήδη και το σ/κ είναι αργία και δνε δουλεύει τίποτα απ’ ατά που δνε δουλεύουν και τις καθημερινές, όπως η ξεδιαντροπιά της υπερβολής και της προπαγάνδας και το μυαλό των σκουριασμένων.
Τα δέοντα στο σπίτι. Και το νου σας στο θερμοσίφουνα.-
