κατευόδιο στον γιατρό που “έφυγε” τόσο νωρίς…
ΣΥΛΛΥΠΗΤΗΡΙΟ
Ο Ιατρικός Σύλλογος Πιερίας εκφράζει τη βαθύτατη θλίψη του για την απώλεια του εκλεκτού συναδέλφου μας, Ιατρού Καρδιολόγου ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ ΑΔΑΜΟΠΟΥΛΟΥ ο οποίος υπηρέτησε την ιατρική επιστήμη με ήθος, αφοσίωση και επαγγελματισμό.
Η συμβολή του στην επιστημονική κοινότητα και η προσφορά του στους ασθενείς και την κοινωνία του Λιτοχώρου και ευρύτερα της Νότιας Πιερίας υπήρξαν ανεκτίμητες κατά τα τελευταία 20 χρόνια.
Στην οικογένεια και τους οικείους του εκφράζουμε τα ειλικρινή μας συλλυπητήρια και τη συμπαράστασή μας
Η μνήμη του θα παραμείνει ζωντανή και ανεξίτηλη στις καρδιές όλων μας.
Για το Δ.Σ.
Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ο ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
ΤΣΑΝΙΚΙΔΗΣ ΗΡΑΚΛΗΣ ΤΑΡΕΝΙΔΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
Κάθε άνθρωπος είναι ένα πολυόροφο νεοκλασικό οίκημα με πολλά δωμάτια μικρά και μεγάλα. Κάθε δωμάτιο είναι και ένας από τους ανθρώπους που αντάμωσε στη ζωή του. Οι γνωστοί, οι συγγενείς, οι φίλοι… Ο Λευτέρης, ο γιατρός, ήταν-και είναι- για μένα, ένα ευρύχωρο φιλικό σαλόνι γεμάτο γνώση, εμπεριστατωμένη πληροφορία, γενναιοδωρία και τιμιότητα. Είτε συμφωνούσαμε, είτε διαφωνούσαμε ο σεβασμός και η ειλικρίνεια ήταν αμοιβαία και αδιαπραγμάτευτα.
Όταν πριν δέκα μήνες είχα πρωτοαναρτήσει το παρακάτω τραγουδάκι, ΄’Της άγνοιας οι ειδικοί΄΄, περνώντας πεζός έξω απ το σπίτι του, (και ενώ ο ίδιος ήδη πάλευε γενναία με την άτιμη αρρώστια), με φώναξε να ζυγώσω στο μπαλκόνι του και να σηκωθώ στις μύτες των ποδιών μου, προκειμένου να φτάσω να του δώσω το χέρι, για να με συγχαρεί γεμάτος συγκίνηση για το τραγούδι μου, που προφανώς είχε ακούσει. (Αν έμπαινα στην αυλή του, και ανέβαινα, θα με ασπαζόταν κιόλας…). Θυμάμαι λέξη-λέξη τί ακριβώς μου είπε…Μη μπορώντας να διαχειριστώ εύκολα τα θερμά του λόγια, είπα: “…ευχαριστώ πολύ…χαίρομαι που σ΄ άρεσε…” και συνέχισα το δρόμο μου γεμάτος ικανοποίηση.
Τώρα ο γιατρός αποχώρησε για αυτό το ΄΄άγνωστο΄΄ που μάταια το τραγούδι επιχειρούσε να εντοπίσει.
Ο Λευτέρης πάντως, (ανεξάρτητα από το που πάει), αφήνει πίσω τη ντομπροσύνη, τη γενναιοδωρία και τη μεγάλη του καρδιά.
