κάτι δεν μας … ακούγεται σωστό
Η πρόσφατη σύλληψη του προέδρου του Πολιτιστικού Συλλόγου της Ένωσης Ποντίων Πιερίας, Κώστα Παπουτσίδη, για ηχορύπανση που διαπιστώθηκε σε εκδήλωση του συλλόγου, έφερε στην επιφάνεια την πρόσφατη εκστρατεία της Αστυνομίας στην Πιερία κατά του ενοχλητικού φαινομένου, με την διαφορά ότι οι πρόσφατες συλλήψεις αφορούσαν δραστηριότητες συλλόγων!!! Και μπορεί η σύλληψη του Παπουτσίδη να έγινε γνωστή και να προκάλεσε ένα μικρό κύμα συμπαράστασης -και διαμαρτυριών-, άλλες όμως παρέμειναν στην αφάνεια…
Όπως η σύλληψη της Τριανταφυλλιάς Μυλωνέρου, προέδρου της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών Λεπτοκαρυάς “Εμμανουήλ Κριαράς” -στα τέλη Ιουλίου- και της μικρής της περιπέτειας, αφού κόντεψε να περάσει την νύχτα στο κελί, με την διαδικασία του Αυτοφώρου. Ας δούμε πως περιγράφει η ίδια τα γεγονότα, στην Ε τ Ο.
Ξημερώματα Τρίτης 29ης προς Τετάρτη 30η Ιουλίου 2025, 1.15 π.μ. περίπου, παραλία Λεπτοκαρυάς, μπροστά από την Κατασκήνωση του Κέντρου Κοινωνικής Πρόνοιας Περιφέρειας Κεντρικής Μακεδονίας
Ξημερώματα Σαββάτου 2ας προς Κυριακή 3η Αυγούστου 2025, διασχίζοντας (όχι εν στάσει, διασχίζοντας) τα γνωστά “Δαρδανέλια” του Πλαταμώνα, στις 3.25 π.μ.
Ηχορυπαίνουν μόνο οι σύλλογοι;
Συλλαμβάνονται υπεύθυνοι επιχειρήσεων που ηχορυπαίνουν και δεν το μαθαίνουμε;
Δελτίο Τύπου για το θέμα εξέδωσε ο βουλευτής Πιερίας της “ΝΙΚΗΣ”, Κομνηνός Δελβερούδης, με τίτλο “Τα Πανηγύρια στο Αυτόφωρο – Η Διαφθορά στο Απυρόβλητο”
Βουλευτής Κ. Δελβερούδης: Τα Πανηγύρια στο Αυτόφωρο – Η Διαφθορά στο Απυρόβλητο
Με αφορμή τα πρόσφατα περιστατικά ενεργοποίησης της αυτόφωρης διαδικασίας και επιβολής κυρώσεων σε προέδρους πολιτιστικών συλλόγων της Πιερίας και όχι μόνο, λόγω υπέρβασης του ωραρίου κοινής ησυχίας σε εκδηλώσεις και παραδοσιακά πανηγύρια του καλοκαιριού, είναι απαραίτητο να ειπωθούν τα εξής:
Καταρχάς, θα ξεκινήσω από τα αυτονόητα: Οι νόμοι, θα πρέπει να εφαρμόζονται. Τα εντεταλμένα όργανα είναι υποχρεωμένα να εφαρμόζουν τους νόμους, λειτουργώντας στα πλαίσια των Θεμελιωδών Αρχών, όπως, της Χρηστής Διοίκησης, της Επιείκειας, κλπ. Κανείς – ούτε και οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι – δεν είναι υπεράνω του νόμου.
ΕΞΟΡΓΙΣΤΙΚΗ ΕΞΑΙΡΕΣΗ: Εμείς οι πολιτικοί, δεν είμαστε ίσοι απέναντι στον νόμο, έχουμε ειδική προστασία, που μας επιτρέπει να “ξεγλιστράμε”, ακόμα και από σοβαρά αδικήματα.
Στην Ελλάδα του 2025, η αυστηρότητα δεν θα πρέπει να εξαντλείται επιλεκτικά – και μάλιστα στους πιο αδύναμους. Δεν γίνεται να ενεργοποιείται το αυτόφωρο για λίγες ώρες μουσικής σε μια πλατεία ή σε ένα σχολείο, ενώ η ίδια Πολιτεία αδρανεί μπροστά σε σκάνδαλα και σε εγκλήματα, όπως αυτά στα Τέμπη, στο Μάτι και στον ΟΠΕΚΕΠΕ.
Η ατιμωρησία των ισχυρών – πολιτικών, εργολάβων, τραπεζιτών – είναι εξοργιστική. Εκεί, ο νόμος φτάνει καθυστερημένα ή καθόλου. Αντιθέτως, όταν ένας μικρός σύλλογος οργανώνει ένα γλέντι, που κρατά ζωντανή την παράδοση και στηρίζει οικονομικά τη δράση του για όλο τον χρόνο, η Πολιτεία σπεύδει στην πλατεία του χωριού για να “μαζέψει” τον πρόεδρο του συλλόγου, ο οποίος φυσικά δεν έχει το δικαίωμα να προσφύγει σε μια βολική εξεταστική ή σε μια προανακριτική – πλυντήριο, για να απαλλαγεί από το δικό του “παράπτωμα”.
Στον νομό Πιερίας, η εικόνα είναι ενδεικτική:
Πριν λίγες εβδομάδες, οδηγοί και οικογένειες εγκλωβίστηκαν επί ώρες στην εθνική οδό – στην ουρά χιλιομέτρων που σχηματίστηκε από την αδιαφορία ή την ανεπάρκεια της Αναδόχου εταιρείας. Καμία ποινική ευθύνη. Κανένα αυτόφωρο. Καμία κύρωση.
Στην Κατερίνη, η κρατική μέριμνα ενεργοποιείται για λίγα ντεσιμπέλ μουσικής. Όμως, για την αφόρητη δυσωδία που πνίγει ολόκληρες συνοικίες – με γνωστή προέλευση – καμία ευαισθησία. Εκεί δεν υπάρχει διατάραξη της δημόσιας τάξης; Εκεί δεν υπάρχει πρόβλημα δημόσιας υγείας;
Ο πολιτισμός δεν είναι παρανομία. Τα πανηγύρια δεν είναι ποινικά αδικήματα. Είναι ζωντανά κύτταρα μιας κοινωνίας που αντιστέκεται στην ερημοποίηση και στον μαρασμό. Και αν σήμερα τα οδηγούμε στο κρατητήριο… αύριο δεν θα υπάρχει τίποτα να υπερασπιστούμε.
Η στοχοποίηση των συλλόγων δεν είναι απλώς υπερβολή. Είναι κοινωνική προσβολή. Δεν γίνεται ο ίδιος νόμος να μη διαχωρίζει ένα παραλιακό “σκυλάδικο” από το αντάμωμα του χωριού.
Η Πολιτεία οφείλει να απαντήσει: ποιο είναι το πρόβλημά της; Ο θόρυβος, ή το ότι κάποιοι σύλλογοι επιμένουν να υπάρχουν; Αν η ανοχή εξαντλείται στον κεμεντζέ, στον ζουρνά και στο κλαρίνο, αλλά αδρανεί μπροστά στον χρηματισμό και τη διαφθορά, τότε έχουμε πρόβλημα νομιμοφάνειας και όχι νομιμότητας.
Η Πολιτεία οφείλει να αναγνωρίσει τον πολιτιστικό ρόλο των συλλόγων και να συνεργαστεί ΑΜΕΣΑ μαζί τους, δίνοντας ειδικές-λογικές άδειες για τις λίγες βραδιές που κρατούν ζωντανές τις τοπικές παραδόσεις, αναζητώντας πιθανούς εναλλακτικούς χώρους (πχ περιφερειακά γήπεδα), χαράσσοντας μια κοινή συνισταμένη στα πλαίσια του αλληλοσεβασμού και της ομαλής λειτουργίας μιας ζωντανής κοινωνίας.
Χρειάζεται επίσης, άμεση διαβούλευση για την τροποποίηση του νομοθετικού πλαισίου, με την πρόβλεψη λογικών εξαιρέσεων και βιώσιμων λύσεων για τις ολιγοήμερες καλοκαιρινές παραδοσιακές εκδηλώσεις.
Σε χωριά που σβήνουν σιγά-σιγά, τα πανηγύρια δεν είναι απλά ευκαιρίες διασκέδασης ή αφορμές για αναστάτωση. Είναι πράξεις αντίστασης στη λησμονιά. Είναι δεσμοί με το παρελθόν, φορείς συλλογικής μνήμης και έκφραση του λαϊκού μας πολιτισμού.
Κι ο πολιτισμός δεν διώκεται. Αναγνωρίζεται, στηρίζεται και τιμάται!
